Α)  ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ   (νομική άποψη)
Σύμφωνα με το άρθρο 22 του ποινικού κώδικα άμυνα είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθεμένου στην οποία προβαίνει ένα άτομο, για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ή κάποιον άλλο από άδικη και παρούσα επίθεση που στρέφεται εναντίον τους. Εδώ οι λέξεις –κλειδιά είναι δύο: άδικη και παρούσα.


 Έτσι δεν μπορούμε να επικαλεστούμε νόμιμη αυτοάμυνα όταν με την συμπεριφορά μας έχουμε προκαλέσει κάποια φασαρία. Επίσης δεν είναι νόμιμη άμυνα το να ανταποδώσουμε μία επίθεση που δικαίως ή αδίκως έχουμε δεχτεί πριν από π.χ. 10 ημέρες.
Στην επόμενη παράγραφο του ίδιου άρθρου διαβάζουμε: « το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται από το βαθμό επικινδυνότητας της επίθεσης, από το είδος της βλάβης που απειλούσε, από τον τρόπο και την ένταση ης επίθεσης και από τις λοιπές περιστάσεις.» Από την παραπάνω παράγραφο καταλαβαίνουμε ότι ακόμη και στην περίπτωση όπου η χρησιμοποίηση βίας είναι δικαιολογημένη, ισχύει η αρχή της  αναλογικότητας. Αν για παράδειγμα κάποιος απλά σε βρίσει και εσύ τον σπάσεις στο ξύλο τότε θα έχεις πρόβλημα με το νόμο. Σε κάθε περίπτωση όπου εμπλέκεσαι σε μία φασαρία θα πρέπει να είσαι έτοιμος να δικαιολογήσεις στον δικαστή αν η βία που χρησιμοποίησες ήταν δικαιολογημένη. Φυσικά τα μπλεξίματα σου θα είναι πολύ περισσότερα σε περίπτωση ανθρωποκτονίας ακόμη και αν αποδεδειγμένα βρισκόσουν σε περίπτωση νόμιμης αυτοάμυνας. Φαντάσου δε την περίπτωση όπου δεν μπορείς να αποδείξεις τίποτα. Σύμφωνα με το άρθρο 23 του ποινικού κώδικα όποιος υπερβαίνει τα όρια της άμυνας τιμωρείται, αν η υπέρβαση έγινε με πρόθεση, με ποινή ελαττωμένη, και αν έγινε από αμέλεια σύμφωνα με τις διατάξεις τις σχετικές με αυτήν. Μένει ατιμώρητος και δεν του καταλογίζεται η υπέρβαση, αν ενήργησε με αυτόν τον τρόπο εξαιτίας του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση.
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι ο νόμος ναι μεν προστατεύει το θύμα της επίθεσης αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υποστεί την βάσανο της ακροαματικής διαδικασίας όπου θα κληθεί να αποδείξει –αν μπορεί- ότι δεν είναι « ελέφαντας».
Όλα αυτά τα αναφέρω αγαπητέ φίλε για να καταλάβεις ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά όσο αναφορά την εμπλοκή σου σε μια αναμέτρηση, τα οποία μάλιστα μπορεί και να περιπλεχτούν ακόμη περισσότερο αν η εμπλοκή αυτή έγινε και με την δική σου συναίνεση δηλ ενώ δεν κινδύνευε η περιουσία σου ή η σωματική σου ακεραιότητα και ενώ μπορούσες να φύγεις, εσύ επέλεξες να μείνεις και να τσακωθείς. Αυτά όσο αναφορά τον νομικό τομέα, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι μετά από μία φασαρία μπορεί να υπάρξουν και άλλα μπλεξίματα όπως π.χ. αντεκδικήσεις και από τις δύο πλευρές με άγνωστες συνέπειες. Είναι λοιπόν φίλε μου, άλλο πράγμα η υπεράσπιση της ζωής σου ( ή των μελών της οικογένειας σου) και της περιουσίας σου ενάντια σε κάποιον ο οποίος δεν σου αφήνει άλλη επιλογή, και άλλο η εμπλοκή σου σε μία φασαρία ενάντια σε κάποιον ο οποίος π.χ. σε «στραβοκοίταξε» η σου έκλεισε τον δρόμο με το αυτοκίνητο. Η δεύτερη περίπτωση εμπλοκής δεν είναι αυτοάμυνα και είναι αντίθετη με τις ηθικές αξίες και την φιλοσοφία των πολεμικών τεχνών οι οποίες καταδικάζουν την χρήση βίας ως μέσο επίλυσης των διαφορών μας.
Γι’ αυτό στον Σύλλογο μας το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε στους μαθητές μας (ιδιαίτερα τους μικρούς), είναι η σωστή επεξήγηση του όρου ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ, τα όριά της, και ποια είναι η σχέση της με την φιλοσοφία των πολεμκών  τεχνών που διδάσκουμε.

Β) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ (πρακτική άποψη)
Πολλοί θεωρούν ότι αυτοάμυνα είναι απλά να κατατροπώσεις όποιον απειλήσει την σωματική σου ακεραιότητα χρησιμοποιώντας τις τεχνικές που έχεις μάθει σε κάποια σχολή πολεμικών τεχνών. Εδώ όμως τίθενται τα παρακάτω ερωτήματα:

  • Είναι όλες οι τεχνικές που διδάσκεται κάποιoς κατάλληλες για αυτοάμυνα;
  • Πόσο σίγουρο είναι ότι κάποιος που έχει μάθει κάποιες τεχνικές αυτοάμυνας, θα μπορέσει να τις εφαρμόσει με επιτυχία οπουδήποτε, οποτεδήποτε και ενάντια σε οποιονδήποτε;

Ας αρχίσουμε πρώτα από τις τεχνικές που διδάσκεται κάποιος μαθητής πολεμικών τεχνών, και ας ξεκαθαρίσουμε ότι ΟΛΕΣ οι παραδοσιακές  πολεμικές τέχνες ασχέτως αν είναι και σύγχρονα αθλήματα όπως π.χ. το Ταεκβοντό W.T.F.,εμπεριέχουν στην διδασκαλία τους ΚΑΙ τεχνικές αυτοάμυνας. Απλά πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός μεταξύ των αγωνιστικών τεχνικών, των τεχνικών επιδείξεων, και των πραγματικών τεχνικών αυτοάμυνας. Οι αγωνιστικές τεχνικές είναι πολύπλοκες,και εκτελούνται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες οι οποίες δεν έχουν καμία σχεδόν σχέση με αυτές του δρόμου: οι αθλητές είναι ζεστοί, φορούν άνετα ρούχα, αγωνίζονται πάνω σε ειδικά τερέν, φορούν προστατευτικά, ενώ σε πολλές πολεμικές τέχνες τα κτυπήματα δίνονται με ημιεπαφή. Επιπλέον οι αθλητές αγωνίζονται σε κατηγορίες βάρους, ηλικιών και φύλου, ενώ γνωρίζουν το πότε θα ξεκινήσει ο αγώνας και πότε θα τελειώσει. Αλήθεια τι ισχύει στον δρόμο από όλα αυτά; ΤΙΠΟΤΑ!!!
Τα ίδια όμως ισχύουν και τις περισσότερες από τις τεχνικές τις οποίες βλέπουμε και σε κάποιες επιδείξεις πολεμικών τεχνών, οι οποίες έχουν σαν πρωταρχικό στόχο να εντυπωσιάσουν και να προσελκύσουν τους θεατές. Και φυσικά δεν θα υπήρχε τίποτα το μεμπτό σε αυτό αρκεί οι δάσκαλοι να εξηγούσαν στους μαθητές τους ότι αυτές οι τεχνικές είναι μόνο γι αυτή τη χρήση.
Επίσης πρέπει εδώ να αναφέρουμε ότι σε όλες σχεδόν τις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες υπάρχουν κάποιες βασικές τεχνικές οι οποίες σκοπό έχουν την ανάπτυξη ορισμένων ικανοτήτων του αθλητή όπως ισορροπία, νευρομυικό συντονισμό, μνήμη, πειθαρχία κ.α. οι οποίες όμως είναι ανεφάρμοστες τόσο κατά την διάρκεια του αγώνα, όσο και κατά την διάρκεια μιας συμπλοκής στον δρόμο.
Άρα λοιπόν δεν είναι όλες οι τεχνικές κατάλληλες για να μπορέσει κάποιος να υπερασπισθεί τον εαυτό του στον δρόμο, και είναι καθήκον του δασκάλου να εξηγήσει στους μαθητές του ποιες είναι ρεαλιστικές και ποιες όχι. Δυστυχώς κάποιοι δάσκαλοι για να καλύψουν την άγνοιά τους επί του θέματος, ή για να υπερασπισθούν την τέχνη την οποία διδάσκουν, δεν κάνουν τους απαραίτητους διαχωρισμούς και αφήνουν τους μαθητές τους να πιστεύουν ότι μπορούν να τα βγάλουν πέρα σε μια δύσκολη κατάσταση στον δρόμο…


Γ) ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ

Ας δούμε τώρα αν είναι σίγουρο ότι κάποιος ο οποίος έχει μάθει κάποιες τεχνικές αυτοάμυνας θα μπορέσει να τις εφαρμόσει με επιτυχία οπουδήποτε, οποτεδήποτε και εναντίον οποιουδήποτε.
Κατ’ αρχάς ας ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει το τέλειο σύστημα αυτοάμυνας. Απλά κάποια θεωρούνται πιο ρεαλιστικά και πιο πρακτικά στον τομέα της αυτοάμυνας έχοντας στο παρελθόν αποδείξει την αξία τους τόσο σε συμπλοκές στον δρόμο, όσο και σε αγώνες χωρίς όρους (Brazilian Jiu Jitsu). Στον δρόμο όμως (όπως και σε κάθε μάχη) τελικά δεν είναι η πολεμική τέχνη αυτή που θα δώσει την μάχη αλλά ο μαχητής. Έτσι πολλά θα εξαρτηθούν από το πόσο  θαρραλέος , ψύχραιμος, επινοητικός και φυσικά πόσο προπονημένος είναι κάποιος, για να μην αναφέρω και άλλα χαρακτηριστικά όπως δυνατός, γρήγορος, εκρηκτικός κ. α. τα οποία μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση μιας συμπλοκής. Άλλοι παράγοντες οι οποίοι μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς είναι:

  • Η τοποθεσία στην οποία λαμβάνει μέρος η συμπλοκή ( έρημος δρόμος με χαμηλό φωτισμό, γλιστερό πάτωμα, στενότητα χώρου κ.α.)
  • Η ώρα κατά την οποία λαμβάνει μέρος η συμπλοκή(μέρα-νύκτα).
  • Ο αριθμός των επιτιθεμένων (τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ όταν οι επιτιθέμενοι είναι παραπάνω από ένας ).
  • Αν ο επιτιθέμενος είναι οπλισμένος ή όχι.
  • Αν ο επιτιθέμενος  γνωρίζει κάποια πολεμική τέχνη ή όχι, αν είναι γυμνασμένος κ.α.
  • Ο τρόπος με τον οποίο άρχισε η συμπλοκή: προηγήθηκε πρώτα κάτι το οποίο με έκανε να προετοιμασθώ για την επικείμενη μάχη ή όλα ξεκίνησαν τελείως ξαφνικά και βρέθηκα απροετοίμαστος;

Θα μπορούσα να σου αναφέρω κι άλλους τέτοιους παράγοντες οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν την έκβαση μιας συμπλοκής στο δρόμο, για να σε κάνω να καταλάβεις ότι ποτέ δεν μπορείς να είσαι 100% σίγουρος για την έκβαση μιας τέτοιας αναμέτρησης. Που καταλήγουμε λοιπόν;

  • Σίγουρα ένας ο οποίος είναι προπονημένος σε κάποια πολεμική τέχνη (αν και δεν είναι όλες το ίδιο ρεαλιστικές) έχει περισσότερες πιθανότητες να «επιβιώσει» μιας συμπλοκής στον δρόμο.
  • Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν και χρειάζεται συνεχής και μακρόχρονη εξάσκηση ώστε ακόμα και οι πιο απλές τεχνικές να εκτελούνται αυτόματα και κάτω από συνθήκες μεγάλης ψυχολογικής πίεσης.
  • Μακριά από αυτούς οι οποίοι υπόσχονται ότι θα σας κάνουν εξπέρ στην αυτοάμυνα μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο από το να πιστεύεις ότι είσαι ανίκητος και ότι τα ξέρεις όλα.
  • Μην  φοράς παρωπίδες και μην κολλάς σε ένα στυλ μάχης. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναθεωρηθεί πολλά γύρω από το πόσο ρεαλιστικές είναι κάποιες τεχνικές μάχης στις συγκρούσεις στο δρόμο.
  • Είναι άλλο πράγμα το να είναι κάποιος καλός σε ένα αγωνιστικό στυλ μάχης ( μποξ, κικ μποξινγκ, αγωνιστικό καράτε, αγωνιστικό ταεκβοντό, κ.α.) και άλλο το να μπορεί να ανταπεξέλθει σε μία δύσκολη κατάσταση στον δρόμο
  • Μην εντυπωσιάζεσαι από εντυπωσιακές και πολύπλοκες τεχνικές οι οποίες είναι ανεφάρμοστες στον δρόμο. Οι τεχνικές αυτοάμυνας πρέπει να είναι όσο το δυνατό πιο απλές και αποδεδειγμένα αποτελεσματικές ακόμη και εναντίον αντιπάλων οι οποίοι είναι γνώστες κάποιας πολεμικής τέχνης.

Στον σύλλογο μας διδάσκω τεχνικές οι οποίες είναι αποδεδειγμένα αποτελεσματικές, είτε επειδή έχουν χρησιμοποιηθεί σε αγώνες χωρίς όρους μεταξύ αθλητών διαφορετικών πολεμικών τεχνών, είτε επειδή έχουν χρησιμοποιηθεί σε συμπλοκές στον δρόμο. Οι τεχνικές αυτές προέρχονται κυρίως από το BRAZILIANJIU–JITSU, και λιγότερο από το MUAYTHAIκαι το TAEKWON–DO. Έτσι οι μαθητές μου έχουν την ικανότητα όχι μόνο να δίνουν (και να αντιμετωπίζουν) χτυπήματα (γροθιές, λακτίσματα, αγκωνιές, γονατιές κ.α.), αλλά και να μάχονται σώμα με σώμα, να μεταφέρουν την μάχη στο έδαφος, και να την τελειώνουν εκεί όπου οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι να κάνουν.  

Δ) ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ (ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ)
Η αυτοάμυνα εκτός από την πρακτική –τεχνική της πλευρά – έχει και την θεωρητική, η οποία για πολλούς είναι και η πιο σημαντική. Η θεωρητική πλευρά της αυτοάμυνας έχει να κάνει κυρίως μα την πρόληψη και την αποφυγή της σύγκρουσης όπου αυτό είναι δυνατό, και στηρίζεται στια κάτωθι αξιώματα:

  • Είναι άλλο πράγμα η εμπλοκή σου σ’ένα καβγά –η οποία γίνεται με την συγκατάθεσή σου- και άλλο πράγμα η επίθεση η οποία δέχεσαι άδικα και απροειδοποίητα. Στην πρώτη περίπτωση θα έχεις μπλεξίματα με τον νόμο, και στην δεύτερη (αν επιβιώσεις) μάλλον θα δικαιωθείς στα δικαστήρια αρκεί να μην έχεις κάνει υπερβολική χρήση βίας.
  • Τις περισσότερες φορές που κάποιος «πλακώνεται» στο ξύλο, το κάνει οικειοθελώς, ενώ θα μπορούσε να το είχε αποφύγει αν το ήθελε ή αν ήξερε τον τρόπο. Αυτού του είδους η βίαιη αντιπαράθεση σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να την αποκαλέσουμε νόμιμη αυτοάμυνα και φυσικά δεν είναι ηθικά αποδεκτή από την φιλοσοφία των πολεμικών τεχνών.
  • Κάθε φορά που εμπλέκεσαι σε μία φασαρία (αγγλιστί fight), είτε έχεις το δίκιο με το μέρος σου, είτε όχι ένα πράγμα μόνο είναι σίγουρο: κινδυνεύεις !!.Οι πιθανότητες να τραυματισθείς είναι πάρα πολλές, και είναι θέμα τύχης αν θα καταλήξεις στο νοσοκομείο ή κάπου αλλού χειρότερα.
  • Κατά την διάρκεια μιας συμπλοκής τα πράγματα εξελίσσονται εξαιρετικά γρήγορα. Γενικά θα λέγαμε ότι η βία είναι απρόβλεπτη και μπορεί να «ρέει» από την μία κατάσταση στην άλλη εξαιτίας πολλών παραγόντων στους οποίους αναφερθήκαμε πιο πριν, και τους οποίους δεν μπορούμε να προϋπολογίσουμε. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει 100% ασφαλής μέθοδος αυτοάμυνας, η οποία θα σου «εγγυηθεί» ότι αν εμπλακείς σε μια μάχη δεν θα τραυματισθείς.
  • Η εμπλοκή σου σε μία βίαιη αναμέτρηση, είτε βγεις νικητής είτε όχι, δεν παύει να είναι μία τραυματική εμπειρία η οποία σχεδόν σίγουρα θα επηρεάσει τον ψυχικό σου κόσμο.Πολλές φορές μοιάζει με το κουτί της Πανδώρας το οποίο όταν ανοίξει τότε είναι πολύ δύσκολο να ξαναβάλεις μέσα αυτό που βγήκε έξω..

Γι’αυτό η αυτοάμυνα πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από την απλή χρησιμοποίηση κάποιων τεχνικών μάχης. Στην ουσία πρόκειται για μια προσωπική στρατηγική ασφάλειας η οποία ξεκινάει από την ηθική διαπαιδαγώγηση του ατόμου, την ψυχοπνευματική του καλλιέργεια (αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, θάρρος κ.α.), και την εκμάθηση όλων εκείνων των τακτικών οι οποίες θα του μάθουν πώς να αναγνωρίζει και να αποφεύγει τις επικίνδυνες καταστάσεις.

Στον σύλλογο μας διδάσκουμε στους μαθητές μας πια είναι η ηθική πλευρα της αυτοάμυνας, ποια είναι τα όρια της, και όλες εκείνες τις τακτικές οι οποίες θα τους βοηθήσουν να αποφύγουν τις αχρείαστες συμπλοκές και τους κινδύνους που παραμονεύουν.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ: Άνθρωποι επιθετικοί και βίαιοι δυστυχώς θα υπάρχουν πάντα. Αυτό δεν μπορείτε να το αλλάξετε.
Μπορείτε όμως να μην είστε εσείς τα θύματα τους . Αρκεί να γνωρίζετε τον τρόπο.       

   

 

«Το πρόβλημα με την άμυνα είναι το πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις
χωρίς να καταστρέψεις από μέσα αυτό που προσπαθείς να υπερασπίσεις
από έξω..»      Ντουάιτ Αινζεχάουερ (Αμερικανός Αρχιστράτηγος)

 

«Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή»    Νίτσε

 

«δεν πρέπει να αρχίζουμε μια μάχη παρά μόνο όταν δεν έχουμε άλλη επιλογή, εφόσον η έκβαση μιας μάχης είναι αμφίβολη. Από την στιγμή όμως που θα αρχίσει η μάχη, οφείλουμε να νικήσουμε ή να πεθάνουμε». Ναπολέων.

 

« Ο πόλεμος αρχίζει όταν θέλεις ,αλλά δεν τελειώνει όταν θέλεις»   Μακιαβέλι.

 

« Η χρήση βίας μπορεί να φαίνεται ότι καμιά φορά κάνει καλό, το καλό  όμως αυτό είναι προσωρινό, ενώ το κακό που προξενεί είναι μόνιμο».      Γκάντι

 

« Η βία είναι το όπλο των αδυνάτων»    Ανώνυμος

 

«Εάν λογομαχείς με έναν βλάκα ,καλό είναι να αναρωτηθείς μήπως και εκείνος κάνει το ίδιο».OgdenNash(Αμερ.ποιητής)

 

«Οι καλοί πολεμιστές μπορούν να κάνουν τον εαυτό τους αήττητο, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τον εχθρό οπωσδήποτε τρωτό. Γι αυτό λέγεται ότι κάποιος μπορεί να ξέρει πώς να νικήσει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί σίγουρα να το κάνει».   Σον Τζου(η τέχνη του πολέμου)

 

« Η καλύτερη αυτοάμυνα είναι να είσαι καλός άνθρωπος»   Ανώνυμος

 

«Δια μεν της επιθυμίας ελάχιστα κατορθώνονται, δια μεν της προβλέψεως πλείστα».   Θουκιδίδης