ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ: ΟΙ ΝΟΜΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Οι νομικές συνέπειες μιας σύγκρουσης μπορεί να είναι σοβαρές αν δεν λάβετε υπόψιν τις παρακάτω αρχές οι οποίες διέπουν τον νόμο για την αυτοάμυνα.

Το αναγκαίο μέτρο (Π.Κ. ΠΑΡ.3)

Η χρήση βίας μπορεί να δικαιολογηθεί αν είναι ανάλογη με αυτήν της επθεσης. Για παράδειγμα αν κάποιος σας σπρώξει και εσείς τον χτυπήσετε με ‘ένα ρόπαλο, τότε έχετε κάνει χρήση υπερβολικής βίας και έχετε υπερβεί την αρχή της αναλογικότητας η οποία έχει καθιερωθεί από παλιώτερες αποφάσεις των Ελληνικών δικαστηρίων (νομολογία). Με τον ίδιο τρόπο έχει γίνει δεκτή και η αρχή της αναγκαιότητας σύμφωνα με την οποία « ο επιτιθέμενος πρέπει να προσβάλλεται εφόσον έχουν προηγουμένως εξαντληθεί όλα τα μέσα» (υποχώρηση, παθητική – λεκτική άμυνα κλπ).

Όποιος υπερβαίνει τα όρια της άμυνας τιμωρείται (με ποινή ελαττωμένη) είτε η υπέρβαση έγινε κατόπιν προθέσεως είτε από αμέλεια. Ωστόσο μένει ατιμώρητος αν ενήργησε έτσι λόγω του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση (Π.Κ.άρθρο 23). Αν λοιπόν συνεχίσετε να χτυπάτε κάποιον ενώ ήδη τον έχετε θέσει εκτός μάχης τότε είναι πολύ πιθανόν να καταδικαστείτε .

Ο νόμος λοιπόν είναι σαφώς υπέρ του αμυνόμενου αρκεί αυτός να δέχεται άδικη επίθεση και να βρίσκεται η ζωή του ή η περιουσία του σε κίνδυνο. Επίσης σας δίνει το δικαίωμα να υπερασπιστείτε την ζωή και κάποιου άλλου εφόσον συντρέχουν οι προαναφερθέντες λόγοι. Φυσικά εδώ δεν γίνεται λόγος για καβγάδες που γίνονται κατόπιν δικής σας συναινέσεως και για «ψύλλου πήδημα».Σε αυτές τις περιπτώσεις άλλωστε (τουλάχιστον στην αρχή) δεν κινδυνεύει η ζωή σας αλλά μόνον ο εγωισμός σας.

ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ: Η ΝΟΜΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Από σήμερα και σε τακτική βάση θα ασχοληθούμε με την Αυτοάμυνα και την Αυτοπροστασία. Η αυτοάμυνα είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα το οποίο δυστυχώς πολλές φορές αντιμετωπίζεται πολύ επιφανειακά και «εμπορικά» από κάποιους ανεύθυνους «ειδικούς» οι οποίοι είτε αγνοούν, είτε παραβλέπουν τις πολύ σοβαρές συνέπειες (φυσικές-σωματικές, ψυχολογικές, νομικές) που έχει η λάθος αντιμετώπισή του. Ας δούμε όμως τι είναι Αυτοάμυνα με βάση αυτά που λέει ο νομοθέτης.  Ο νομικός ορισμός της άμυνάς δίνεται στο άρθρο 22 του Ποινικού Κώδικα και είναι ο εξής:
«Άμυνα είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου στην οποία προβαίνει το άτομο, για να υπερασπισθεί τον εαυτό του ή άλλον από άδικη και παρούσα επίθεση που στρέφεται εναντίον τους». (ΠΚ άρθρο 22 παρ.2)
Εδώ οι λέξεις –κλειδιά είναι δύο: άδικη και παρούσα. Η άμυνα αποτελεί λόγο άρσης του άδικου χαρακτήρα μιας πράξης. Αυτό συμβαίνει γιατί ο νομοθέτης θεωρεί ότι «το δίκαιο δεν είναι υποχρεωμένο να υποχωρεί μπροστά στο άδικο». Έτσι δεν μπορούμε να επικαλεστούμε νόμιμη αυτοάμυνα όταν με την συμπεριφορά μας έχουμε προκαλέσει κάποια φασαρία ενώ θα μπορούσαμε να την είχαμε αποφύγει .Παρούσα είναι η επίθεση που επίκειται ή βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και δεν είναι νόμιμη άμυνα το να ανταποδώσουμε μία επίθεση που δικαίως ή αδίκως έχουμε δεχτεί πριν από π.χ. 10 ημέρες. Σε επόμενη δημοσίευση θα μιλήσουμε για τις νομικές συνέπειες.