Οι νομικές συνέπειες μιας σύγκρουσης μπορεί να είναι σοβαρές αν δεν λάβετε υπόψιν τις παρακάτω αρχές οι οποίες διέπουν τον νόμο για την αυτοάμυνα.

Το αναγκαίο μέτρο (Π.Κ. ΠΑΡ.3)

Η χρήση βίας μπορεί να δικαιολογηθεί αν είναι ανάλογη με αυτήν της επθεσης. Για παράδειγμα αν κάποιος σας σπρώξει και εσείς τον χτυπήσετε με ‘ένα ρόπαλο, τότε έχετε κάνει χρήση υπερβολικής βίας και έχετε υπερβεί την αρχή της αναλογικότητας η οποία έχει καθιερωθεί από παλιώτερες αποφάσεις των Ελληνικών δικαστηρίων (νομολογία). Με τον ίδιο τρόπο έχει γίνει δεκτή και η αρχή της αναγκαιότητας σύμφωνα με την οποία « ο επιτιθέμενος πρέπει να προσβάλλεται εφόσον έχουν προηγουμένως εξαντληθεί όλα τα μέσα» (υποχώρηση, παθητική – λεκτική άμυνα κλπ).

Όποιος υπερβαίνει τα όρια της άμυνας τιμωρείται (με ποινή ελαττωμένη) είτε η υπέρβαση έγινε κατόπιν προθέσεως είτε από αμέλεια. Ωστόσο μένει ατιμώρητος αν ενήργησε έτσι λόγω του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση (Π.Κ.άρθρο 23). Αν λοιπόν συνεχίσετε να χτυπάτε κάποιον ενώ ήδη τον έχετε θέσει εκτός μάχης τότε είναι πολύ πιθανόν να καταδικαστείτε .

Ο νόμος λοιπόν είναι σαφώς υπέρ του αμυνόμενου αρκεί αυτός να δέχεται άδικη επίθεση και να βρίσκεται η ζωή του ή η περιουσία του σε κίνδυνο. Επίσης σας δίνει το δικαίωμα να υπερασπιστείτε την ζωή και κάποιου άλλου εφόσον συντρέχουν οι προαναφερθέντες λόγοι. Φυσικά εδώ δεν γίνεται λόγος για καβγάδες που γίνονται κατόπιν δικής σας συναινέσεως και για «ψύλλου πήδημα».Σε αυτές τις περιπτώσεις άλλωστε (τουλάχιστον στην αρχή) δεν κινδυνεύει η ζωή σας αλλά μόνον ο εγωισμός σας.