Το bulling είναι ένα υπαρκτό φαινομενο το οποίο μπορεί να μην έχει πάρει ακόμη εκρηκτικές διαστάσεις στην ΄χώρα μας, αλλά δυστυχώς επιφέρει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις (σωματικές και ψυχολογικές) τόσο στα θύματα όσο και στους θύτες. Γι αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα και με τη δέουσα σοβαρότητα τη στιγμή κατά την οποία η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις χώρες εκείνες (Νοτιοευρωπαϊκές) στις οποίες τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση του φαινομένου. Και επειδή η σωστή αντιμετώπιση ξεκινάει πάντα με την ενημέρωση και την πρόληψη, μέσα από τις σελίδες μας στο facebook και στο site του Συλλόγου μας fci.gr, θα σας παρέχουμε πληροφορίες σχετικά με το φαινόμενο αυτό. Άποψη μας είναι ότι αν υπάρχει έστω και ένα παιδί θύμα ή θύτης είναι υποχρέωση όλων μας να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα και να παρέμβουμε δυναμικά.

• Ορισμός: Bulling είναι μία συνειδητή, σκόπιμη και επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά από ένα ή περισσότερα άτομα η οποία έχει σκοπό να βλάψει τους άλλους.

Ασκείται δε από ένα θεωρούμενο ως ισχυρότερο παιδί (θύτης-νταής), προς ένα θεωρούμενο ως ασθενέστερο (θύμα).

Όταν το παιδί εκφοβίζεται:

• έρχεται σπίτι με ταλαιπωρημένα, σχισμένα ρούχα, βιβλία ή άλλα αντικείμενα
• έχει ανεξήγητα σημάδια όπως μελανιές, κοψίματα ή γρατζουνιές
• έχει λίγους ή καθόλου φίλους με τους οποίους κάνει παρέα.
• δείχνει φοβισμένο να πάει στο σχολείο, ή να περπατήσει προς και από αυτό, καθώς και να λάβει μέρος σε οργανωμένες εκδηλώσεις με τους συμμαθητές του.
• έχει πέσει ξαφνικά η απόδοση του στα μαθήματα και έχει χάσει το ενδιαφέρον του για τις σχολικές εργασίες.
• είναι λυπημένο, μελαγχολικό, δακρυσμένο, και δείχνει σημάδια κατάθλιψης όταν έρχεται στο σπίτι από το σχολείο.
• παραπονιέται συχνά για πονοκεφάλους, στομαχόπονους και άλλα σωματικά συμπτώματα
• παρουσιάζει προβλήματα στον ύπνο όπως αϋπνίες, εφιάλτες κ.α.
• έχει χάσει την όρεξη του για φαγητό.
• φαίνεται αγχωμένο και έχει μειωμένη αυτοπεποίθηση.
• εκδηλώνει αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές όπως αυτοτραυματισμοί ,φυγή από το σπίτι, αυτοκτονικές τάσεις και σκέψεις .
• ενώ ήταν συγκρατημένο ξαφνικά γίνεται επιθετικό ως αποτέλεσμα της απογοήτευσης και της ανικανότητας να αντιμετωπίσει τη θυματοποίηση με άλλο τρόπο .

(συνεχίζεται)

Οι νομικές συνέπειες μιας σύγκρουσης μπορεί να είναι σοβαρές αν δεν λάβετε υπόψιν τις παρακάτω αρχές οι οποίες διέπουν τον νόμο για την αυτοάμυνα.

Το αναγκαίο μέτρο (Π.Κ. ΠΑΡ.3)

Η χρήση βίας μπορεί να δικαιολογηθεί αν είναι ανάλογη με αυτήν της επθεσης. Για παράδειγμα αν κάποιος σας σπρώξει και εσείς τον χτυπήσετε με ‘ένα ρόπαλο, τότε έχετε κάνει χρήση υπερβολικής βίας και έχετε υπερβεί την αρχή της αναλογικότητας η οποία έχει καθιερωθεί από παλιώτερες αποφάσεις των Ελληνικών δικαστηρίων (νομολογία). Με τον ίδιο τρόπο έχει γίνει δεκτή και η αρχή της αναγκαιότητας σύμφωνα με την οποία « ο επιτιθέμενος πρέπει να προσβάλλεται εφόσον έχουν προηγουμένως εξαντληθεί όλα τα μέσα» (υποχώρηση, παθητική – λεκτική άμυνα κλπ).

Όποιος υπερβαίνει τα όρια της άμυνας τιμωρείται (με ποινή ελαττωμένη) είτε η υπέρβαση έγινε κατόπιν προθέσεως είτε από αμέλεια. Ωστόσο μένει ατιμώρητος αν ενήργησε έτσι λόγω του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση (Π.Κ.άρθρο 23). Αν λοιπόν συνεχίσετε να χτυπάτε κάποιον ενώ ήδη τον έχετε θέσει εκτός μάχης τότε είναι πολύ πιθανόν να καταδικαστείτε .

Ο νόμος λοιπόν είναι σαφώς υπέρ του αμυνόμενου αρκεί αυτός να δέχεται άδικη επίθεση και να βρίσκεται η ζωή του ή η περιουσία του σε κίνδυνο. Επίσης σας δίνει το δικαίωμα να υπερασπιστείτε την ζωή και κάποιου άλλου εφόσον συντρέχουν οι προαναφερθέντες λόγοι. Φυσικά εδώ δεν γίνεται λόγος για καβγάδες που γίνονται κατόπιν δικής σας συναινέσεως και για «ψύλλου πήδημα».Σε αυτές τις περιπτώσεις άλλωστε (τουλάχιστον στην αρχή) δεν κινδυνεύει η ζωή σας αλλά μόνον ο εγωισμός σας.